Ehekrach im Hause Trimalchio

hinc primum hilaritas nostra turbata est ;
namque inter Trimalchionem Fortunatamque nescioquae rixa orta est.
Fortunata maledicere Trimachioni coepit
dedecusque praedicare;
ultimo etiam adiecit:
"canis."
Trimalchio contra offensus convicio
calicem in faciem Fortunatae immisit.
illa,
    tamquam oculum perdidisset ,
exclamavit
manusque trementes ad faciem suam admovit.
consternata est
etiam Scintilla trepidantemque sinu suo texit.
contra Trimalchio
"quid enim?"
inquit.
"ambubaia non meminit?
de machina illam sustuli ,
hominem inter homines feci.
at inflat se tamquam rana.
ita genium meum propitium habeam,
curabo
domata sit
Cassandra caligaria."

Später ging unsere Stimmung den Bach runter
und dann kriegten sich auch noch Fortunata und Trimalchio in die Haare.
Fortunata rastete aus und beschimpfte ihn mit Schandkerl.
Außerdem schrie sie noch : "Du dämlicher Hund!"
Trimalchio platzte fast vor Wut
und schleuderte Fortunata einen Becher ins Gesicht.
Sie stellte sich an als hätte sie ein Auge verloren,
schlug ihre Hände vors Gesicht und schrie wie am Spieß.
Scintilla war entsetzt und nahm die Zitternde in ihre Arme.
Trimalchio schrie wutentbrannt: "Was haste denn?
Kannste dich nicht mehr erinnern, du dusselige Hure?
Ich habe dich vom Sklavenmarkt gerettet
und dich zu einem vernünftigen und zivilisierten Menschen gemacht.
Aber du bist undankbar und benimmst dich wie eine arrogante Kuh!
Ich war viel zu gutmütig mit dir, aber jetzt werde ich andere Seiten aufziehen,
du Soldatenstiefel-Kassandra."